Filosofen over de absurditeit van het leven
Wanneer het leven je ontglipt We staan op de schouders van anderen. Voorouders, denkers, dromers, werkers; zij hebben paden gebaand, oorlogen doorstaan, systemen omvergetrokken, zodat wij vrijer konden leven. En toch is er naast die vrijheid iets anders meegekomen: een stille leegte, alsof het gemak waarmee we nu ademen ons vervreemdt van de reden waarom. Dankbaarheid is niet altijd vanzelfsprekend wanneer je de bron van het offer niet kent. En zo begint het zoeken: naar betekenis in een leven dat alles lijkt te bieden behalve houvast Wanneer het leven zijn gelaat afwendt en je met lege handen laat staan, wanneer de zin lijkt opgelost in een mist van toevalligheden, blijf dan staan. Niet om te vechten. Niet om te vluchten. Maar om te zien . Zie hoe alles beweegt: de wolken, gedachten, je adem. Je hoeft niet alles te begrijpen. Soms is begrijpen het probleem. Laozi zou zeggen: word als water, door niets vast te houden vind je je bedding vanzelf. Cam...